Verzilver je wijsheid
‘Ik heb de wijsheid in pacht.’
Dat mogen we meestal niet zeggen van onszelf. Want tja, stel dat je voor een betweter wordt aangezien, of voor arrogant. Dat willen we toch koste wat het kost vermijden..? Wat we wel mogen, is ontkennen: ‘Ik heb de wijsheid niet in pacht’. Opgevolgd door een ‘maar’: ‘Ik heb de wijsheid niet in pacht, maar volgens mij is het zo dat..’ Dan klinkt het weer veilig en bescheiden genoeg. Dat ‘in pacht’ vind ik een interessant begrip. Het betekent dat iets niet van jou is. Je pacht het slechts. Het is een soort huren. Je betaalt ervoor, met geld bijvoorbeeld, of met een deel van de opbrengst – als het om land gaat. En juist dat maakt die hele uitdrukking zo verwarrend. Want misschien heb je DE wijsheid niet in pacht, maar wel een deel van die wijsheid. En daar heb je voor betaald, bijvoorbeeld door ervaring in het leven op te doen, door scholing, door schade en schande.
Wordt je wijsheid gezien?
Met de opbrengst van wat je pacht, mag je doen wat je wilt. Het is jouw grond. Jouw terrein, of, met andere woorden: jouw expertise. Krijg je de kans om die kundigheid en kennis te laten zien? Nemen anderen je wijsheid van je aan? En is dat genoeg, naar je zin? Of wil je er misschien meer van laten zien? Jij hebt de wijsheid in pacht. Jóuw wijsheid, althans. Lukt het je niet om die op een bevredigende manier te verzilveren, vraag je dan af wat of wie je in de weg zit. Jijzelf soms? Welke wijsheid geef jij weg of verkoop je vandaag? En hoe vergaat je dat? Wil je er eens van gedachten over wisselen?
Bel Via Trias voor een afspraak